Je hoort vaak de vraag hoe het toch komt dat mensen allerlei plannen maken en er vervolgens niet veel van die plannen terecht komt.

Een mooi voorbeeld is van een man die in zijn werk, in huis, tuin en auto altijd volkomen gestructureerd en opgeruimd is en er in zijn “geheime werkkamer”, zoals hij dat noemt, een complete chaos op na houdt. Al jaren neemt hij zich voor die kamer ook op orde te brengen, maar als hij er in loopt, weet hij niet waar hij moet beginnen en begint ook niet. Vreemd genoeg is deze hapering, die hem erg frustreert, een uitzondering op zijn gebruikelijke manier van doen.

Wat ik interessant vind in zijn beschrijving is zijn uitspraak: “geheime werkkamer”. Blijkbaar is dat de enige plek in zijn leven waar anderen niet welkom zijn en ook geen invloed hebben. Niemand kan zijn gedrag en de effecten daar gadeslaan of beoordelen. Er is ook niemand die hem aanspoort om nou eindelijk die rotzooi eens op te ruimen. In dat laatste zit volgens mij het probleem.

De chaos in de “geheime werkkamer” representeert de behoefte om eens flink een trap onder zijn kont te krijgen. Want als iemand hem aanspoort en hij voert het uit, dan heeft hij de kans op een schouderklop of een andere blijk van waardering. En daar zou een gemis, een verdriet, een behoefte kunnen zitten. Als hij uit zichzelf zou beginnen, is de representatie weg en daarmee de kans op liefde en waardering.

Dus diep in zijn hart is hij nog steeds dat jongetje dat geen zin heeft, dat wacht tot het moet en dat daarna een complimentje of een snoepje krijgt. Het jammere voor deze man is dat hij die diepe behoefte niet kent en dus aan de oppervlakte zich rot ergert aan zijn eigen onvermogen om zijn kamer op te ruimen.

Van de coach wordt nu impliciet verwacht dat die de beroemde schop onder zijn kont geeft en dan het snoepje. Dat zou het gemakkelijkste zijn, maar de coach kan nooit een gemis goed maken en moet ervoor waken om niet een stand-in te worden. Dan wordt het van kwaad tot erger.

Zaak is nu om deze man te laten beseffen dat hij niet meer een jongetje is, maar een kerel die recht heeft op zijn eigen verdriet, daar doorheen moet en vervolgens als de sodemieter die kamer op gaat ruimen. Of ophouden zichzelf met die rommel te kwellen.

Dus maak een plan: Ruim grondig je verleden op en dan je kamer.