Omdat ik zelf geen kinderen heb, richt ik sinds jaren mijn vaderlijke neigingen op mijn neef. Hij is een slimme en talentvolle jonge kerel. Hij hoort qua ervaringen en qua doen bij de jeugd van tegenwoordig. Ik beken ook maar meteen dat ik verwachtingen koester die hij nog niet waar kan maken. Daarom noem ik hem een kerel en nog geen man.
Hij staat echter zijn mannetje als het moet. Toen we in de rechtbank een zaak hadden tegen zijn niet-genoeg-betalende vader, liep hij regelrecht op zijn pa af en wenste hem succes met de komende uitspraak. Een moedige handeling, vooral als je bedenkt dat hij dat op jonge leeftijd niet heeft geleerd. Het was een teruggetrokken en onopvallend kind dat misschien tot niets bijzonders zou uitgroeien.
Ik ben steeds meer onder de indruk wanneer mijn neef en ook andere jongelingen laten zien dat ze een nieuw soort moedigheid bezitten. Ze hebben het vermogen tot verbinden en treden daarmee zonder al te veel vooroordelen andere mensen tegemoet. De jeugd creëert samenvoegingen van talenten en samenwerkingsverbanden die vaak de aard hebben om alles te delen en gericht zijn op plezier hebben, op genieten van wat er gebeurt.
De waanzin van het oude leiderschap om samenwerking te verwringen tot een geldmachine die niets anders oplevert dan overdreven aandeelhouderswaarde en terugkerende burn-outs, in dat soort zaken is de jeugd van tegenwoordig blijkbaar niet geïnteresseerd. Voor zo’n afwijking is moed nodig. Dat zouden de leiders van hen kunnen leren, dus: jong gedaan, oud geleerd!
“Your spirit adjusts our reality to your current beliefs”. Deze zin schoot in mijn hoofd, zomaar uit het niets. Wat betekent het?
Meestal hanteren we de opvatting dat de realiteit (dus wat er gebeurt) zich aan ons ontvouwt en we vervolgens daaraan betekenis geven, de vulling van ons geloofssysteem (meningen, overtuigingen etc.). Die vulling noemen we de waarheid., maar deze droomzin impliceert volgens mij een andere, schokkender volgorde.
Je hanteert voor jou geldende overtuigingen (jouw waarheid), die door je geest worden omgezet in of gevormd tot een gezamenlijke werkelijkheid, in wat er voor onze ogen gebeurt. Onze realiteit van alledag is dus een gevolg van de totale bundel gedachtes die we individueel hebben gekozen.
Dus stel dat ik, bewust of onbewust, een heftige angstgedachte heb dan past mijn geest de realiteit zo aan dat die angst ook werkelijkheid wordt. Die werkelijkheid neem ik waar en dat bezorgt mij een idee van: “zie je wel, ik wist het!
Deze zin is een signaal dat wij onze ideeën, meningen en overtuigingen zo kunnen kiezen dat we daarmee een nieuwe werkelijkheid kunnen scheppen. Ook wat moois!